تغذیه دوران کودکی همیشه از موضوعات بحث انگیز بوده و هست . گروه های پیش دبستانی از کودکان دو تا شش ساله تشکیل می شوند . در این سنین ، کودک از نظر جسمی ، روانی ، شناختی و حتی عاطفی رشد سریعی دارد . ازآنجا که کودکان در حال رشد بوده و اجزای گوناگون بدن آنها همچون استخوان ها ، دندان ها ، عضلات و سلول های خونی در حال کامل شدن هستند . بنابر این ، در مقایسه با بزرگسالان به نسبت وزن بدن شان به مواد مغذی بیشتری نیاز دارند. یک کودک پیش دبستانی از نظر دریافت غذا کاملا وابسته به دیگران است .

او از عادات غذایی والدین و سایر افرادی که مراقبتشان را بر عهده دارند ، پیروی می کند . هدف از توصیه های تغذیه ای برای کودکان دو تا شش ساله ، تامین حداکثر رشد ، تکامل و شکل گیری رفتارهای مثبت غذا خوردن در این گروه سنی است . بین سنین دو تا پنج سال ، تغییرات وسیعی در روند تکاملی و مهارت های یادگیری کودکان اتفاق می افتد . در پایان دو سالگی رشد جسمی و مغزی کاهش می یابد و بطور مشابه نیازهای تغذیه ای و اشتها نیز کم می شود . در حوالی دو تا پنج سالگی متوسط افزایش وزن کودک دو کیلوگرم و افزایش قد کودک هفت سانتی متر در هر سال افزایش می یابد و شکم جلو آمده کودک صاف شده و بدن او لاغرتر می شود.

کاهش طبیعی اشتها در این سنین اغلب موجب ایجاد نگرانی در مادر می شود و باید به والدین اطمینان داد که اگر رشد طبیعی است ، کودک به میزان کافی غذا دریافت می کند. اگر غذا به کودک در محیط آرام داده شود ، پذیرش غذا از سوی کودک بهتر خواهد شد . وعده های غذایی اصلی و میان وعده ها باید با توجه به زمان اشتهای کودک سرو شوند. به علاوه ، بهتر است وعده های غذایی متعدد اما کم حجمی در طول روز به کودک داده شود. بر اساس قاعده کلی و کاربردی ، مقدار غذای کافی که باید به کودک داد، یک قاشق سوپ خوری به ازای هر سال از سن اوست و غذای بیشتر باید مطابق با اشتهای کودک باشد