برای تربیت موفقیت آمیز فرزندانمان، قوانین جهانی موفقیت را به كار بگيريم

1) قانون علت و معلول

هر چیز به دلیلی رخ می دهد. برای هر علتی معلولی است و برای هر معلولی، علت یا علت های به خصوصی وجود دارد، چه از آن ها اطلاع داشته باشیم چه نداشته باشیم. چیزی به اسم اتفاق وجود ندارد. در زندگی هر کاری را که بخواهیم می توانیم انجام دهیم به شرط آن که تصمیم بگیریم که دقیقا چه می خواهیم و سپس عمل کنیم.رفتارهاي كودكان معلول هستند به علت آن ها فكر كنيم.

 2) قانون ذهن

ما تبدیل به همان چیزی می شویم که درباره آن بیشتر فکر می کنیم. پس همیشه درباره چیزهایی فکر کنیم که واقعا طالب آن هستیم.در مورد کودکانمان هم همین طور

 3) قانون عینیت یافتن ذهنیات

دنیای پیرامون ما تجلی فیزیکی دنیای درون ماست.  ما مي توانيم زندگی مورد علاقه خود را در درون خود خلق کنیم. فرزند ایده آل خود را با تمام جزییات آن مجسم کنیم و این تصویر ذهنی را تا زمانی که در دنیای پیرامون ما تحقق پیدا کند حفظ کنیم.براي رسيدن به تصوير ذهني امان برنامه ريزي كنيم.

 4) قانون رابطه مستقیم

زندگی بیرونی ما بازتاب زندگی درونی ماست. بین طرز تفکر و احساسات درونی ما، و عملکرد و تجارب بیرونی مان رابطه مستقیم وجود دارد. موفقیت های ما در تربيت فرزندمان ،بازتاب دنیای درونی ماست.

5) قانون باور

هر چیزی را که عمیقا باور داشته باشیم و برایش تلاش کنیم به واقعیت تبدیل می شود. پس  باورهای محدودکننده ای را که مانع موفقیت ما هستند شناسایی کنیم و آن ها را مدیریت کنیم.برای رسیدن به باورهایمان تلاش کنیم و از تمامی منابع موجود بهره برداری کنیم

کودکان دردوران پیش از دبستان، همان قدر که وانمود می کنند می تواننند بخوانند، به نوشتن هم وانمود می کنند. آن ها اغلب نوشتن را با گذاشتن علامت هایی روی کاغذ آغاز می کنند. آن ها این علامت ها را نوشته می نامند. آن ها با خط خطی کردن کاغذ به شکل یک فهرست، کشیدن خطوط و دایره و پرکردن صفحات با علامت های مختلف، طرح هایی می کشند و آن را یکداستان می نامند.

در مهدکودک به تدریج اشکال هدف دارتر و شبیه تر به حروف واقعی می شوند و کمتر اتفاقی هستند. درپایان یک سال آموزشی در مهدکودک، بسیاری از کودکان می توانند اسم خود و جمله های ساده ای مانند "دوستت دارم" را بنویسند. 
بچه ها بیشتر از علامت های نوشتاری در بازی های خیالی شان استفاده می کنند. آن ها وانمود به نوشتن برگه جریمه، نسخه پزشکی، صورت حساب خرید، پیغام های تلفنی و سفارش غذا می کنند. آن ها شیوه های رسمی و شکل های مختلف حروف در نوشتن را از راه بازی و جستجو و کشف کردن با شکل های ابداعی خودشان تجربه می کنند. بسیاری از این نشانه های ابتکاری درنظر ما بی معنی اند، اما این نوع تجربه نوشتن دراین سن مناسب است. شما ممکن است بیشتر به آن چه کودک تان تلاش می کند بنویسند توجه کنید تا شیوه نوشتن کودک. درصورتی که میل وانگیزه برای نوشتن دراین سن بسیار مهم تر است از درست و کامل نوشتن واژه ها.

گاهی نقاشی و خط خطی کردن یا به اصطلاح "سیاه کردن کاغذ" درسن پیش ازدبستانی عادی است. کودکان پیش دبستانی، نقاشی هایی را می کشند و یک یا چند حرف الفبا یا شکل هایی شبیه به حروف الفبا را هم در کنار آن ها می کشند. شاید آن ها از نقاشی در تلاش شان برای تجربه نوشتن حروف الفبا استفاده می کنند، که نقاشی کردن، ساده تر و آشنا تر از نوشتن است. کودکان آزادانه و از راه بازی، ترکیبی ازتصاویر، اشکال و واژه ها را برای تجربه نوشتن به کار می برند. برای تقویت مهارت نوشتن درکودک تان می توانید از او بخواهید داستانش را برای شما تعریف کند. به او اجازه دهید تا منظور خود را از تصاویر و علامت ها بیان کند. می توانید گاهی با نوشتن جمله هایی کوتاه در یادآوری قصه اش به اوکمک کنید.

«دوست داری تو  آینده چی کاره بشی؟»
«یه طراح اسباب بازی!»

احتمالا شنیدن این حرف از زبان یک بچه برایمان عجیب است؛ چون عادت کرده ایم ما را برای دکتر یا مهندس شدن تشویق کنند تا فردی شبیه دیگران بشویم. مدام زیر گوشمان خوانده اند که درس بخوان تا بروی دانشگاه که خانم دکتر بشوی و مدام ما را به سمتی که خودشان فکر می کردند و به آن تمایل داشتند، سوق داده اند. خب می ترسیدند اشتباه برویم، می ترسیدند موفق نشویم. خلاصه کلام اینکه از راه های جدید می ترسیدند.

پس تصمیم گرفتند نقشه ای را جلوی پای بچه هایشان بگذارند و قدم به قدمشان را کنترل کنند. بله این بود یک راه تضمین شده!

اما کسی نگفت خب این همه اصرار کردند دکتر بشوی که آخرش چه بشود؟ دانشگاه بروی که بعدش چه کار کنی؟ چه فایده ای دارد رشته ای را بخوانی که پول زیادی در آن است، اما دوستش نداری؟ همه این ها سوال هایی بود که خیلی از ماها، جوابی برایش نداشتیم.

رفتیم دانشگاه، مدرک گرفتیم و باز احساس ناراحتی کردیم؛ چون چیزی را که دوست داشتیم، پیدا نکرده بودیم؛ یعنی یادمان نداده بودند که پیدایش کنیم. کلیشه ها به ما دیکته شده بودند و حالا ما بزرگ شده بودیم؛ با مدرکی در دستمان و کلی علاقه و خلاقیت سرکوب شده در دست دیگرمان!

حالا باید بیشتر زحمت می کشیدیم تا راهمان را پیدا کنیم؛ راه مخصوص خود خودمان را، قرار نیست بچه های ما هم همین روند را طی کنند. دوران پیش از دبستان بهترین زمان برای تقویت خلاقیت بچه هاست؛ چرا که بخواهیم یا نخواهیم، مدرسه تاحدی خلاقیت بچه ها را می کشد. بگذاریم بچه ها آرزوی شغل های جدید بکنند؛ حتی همان کلیشه ها را طور دیگر دنبالش بروند. علاقه شان را کشف کرده و کمکشان کنیم از همین حالا راه خود را پیدا کنند؛ راه مخصوص خود خودشان را. فراموش نکنید همه بچه ها «خاص» به دنیا می آیند؛ البته اگر پدر و مادر به زور آن ها را «معمولی» نکنند!

1- بگذارید اوقات فراغت داشته باشند
خیلی از پدر و مادرها تصور می کنند برای کشف استعداد دختر یا پسرشان باید تمام امکانات لازم را در اختیارشان بگذارند. آن وقت آن قدر هزینه های زیاد می کنند و هی بچه را از این کلاس به آن کلاس می فرستند که در نهایت فرزند اصلا وقتی برای استراحت و فعال شدن خلاقیتش پیدا نمی کند. صبح زود می بریمش کلاس و عصر هم که خسته او را بر می گردانیم و فردا هم مثل روز قبل. باورکنید که کشف استعداد بچه ها احتیاج به این همه هزینه و رفت و آمد به کلاس های مختلف ندارد و شما خیلی راحت می توانید در خانه بر روی توانایی هایشان کار کنید.

بحث اوقات فراغت را جدی بگیرید و از فرزندانتان بخواهید کارهای جدید انجام بدهند؛ مثلا وسایل دورریختنی را در اختیارشان بگذارید و از آن ها بخواهید یک چیز به دردبخور با آن ها درست کنند و در آخر هم تشویقشان کنید.

2- بگذارید زیاد بپرسند
حتما برای شما هم پیش آمده است که از سوال های یک بچه کلافه شده اید؛ از این بچه هایی که آن قدر سوال های عیجب و غریب می پرسند که به اصطلاح مغز آدم را می خورند؛ خب حقیقت این است که بزرگ ترها باید صبرشان را بالا ببرند. سوال پرسیدن نشانه خیلی خوبی است از نحوه تفکر بچه ها؛ چون پرسیدن، دیدگاه کودکان را نسبت به جهان عوض کرده و موجب رشدشان می شود.

یه روز، صبح جمعه، فاطمه و محمد، همراه بابا و مامان برای تفریح و گردش به پارک رفته بودن. توی پارک، وقتی بچه‌ها، بازی کردنشون تموم شد، پیش مامان و بابا اومدن تا کمی میوه بخورن و استراحت کنن، محمد که خیلی خسته شده بود، دراز کشید و گفت: بابا یه سئوال! ما برای تفریح و شادی هم آداب داریم.؟!

بابا کتابی که تو دستش بود رو بست و گفت: بله، ما برای همه‌ی‌ کارامون آداب داریم. ما قبل از این که برای تفریح از خونه بیرون بیاییم، صدقه می‌دیم و از خدا می‌خوایم که به سلامتی به خونه برگردیم . وقتی هم که با دوستان، یا خانوادمون برای تفریح رفتیم، یاد خدا رو فراموش نمی‌کنیم ، نمازمون رو اول وقت می‌خونیم ، خوش اخلاقیم و می‌خندیم و شوخی می‌کنیم اما گناه نمی‌کنیم . مثلاً دیگران رو مسخره نمی‌کنیم که همه بخندن، چون این کار تفریح آدم های نادون است.

تازه، ما می‌تونیم خوراکی یا هرچیزی که با خودمون آوُرده بودیم رو به دیگران هم بدیم تا به همه خوش بگذره. و دیگه این که توی گردش باید مواظب چیزایی که همه از اون استفاده می‌کنن باشیم و اونا را خراب نکنیم مثل آب سردکن ها، وسایل عمومی یا حتی گل و درختانی که خدا آفریده تا همه استفاده کنن.

فاطمه اجازه گرفت و پرسید: بابا، ما برای تفریح و شادی، چه کارایی می‌تونیم بکنیم؟

بابا جواب داد: آفرین چه سوال خوبی پرسیدی! بچه‌ها، ما غیر از این که آخر هفته‌ها می‌تونیم به گردش و تفریح بریم، توی روز هم می‌تونیم بازی و ورزش و تفریح کنیم تا خسته و کسل نباشیم و بتونیم بقیه روز کارامون رو با شادی و نیروی بیشتری انجام بدیم .

 پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: بهترین سرگرمی مرد مۆمن، شنا و بهترین سرگرمی زن، ریسندگی است. (مفاتیح الحیات، ص 204 )

حالا شما می‌تونین کتاب بخونین، یا می‌تونین ورزش هایی مثل تیراندازی و شنا و اسب سواری انجام بدین یا می‌تونین با خانواده به مسافرت برین که باعث تندرستی و سلامتیه.
 

آیا تاکنون با کودکانی مواجه شده‌اید که برای به‌دست آوردن کوچک‌ترین چیز آن‌قدر داد و فریاد به راه مي‌اندازند که والدینشان کلافه مي‌شوند و عاقبت درخواست آنها را مي‌پذيرند؟

والدین زیادی هستند كه به دلایل مختلف از جمله عدم اطلاع از مهارت فرزندپروری، نداشتن احساس مسوولیت در مورد آینده فرزندان، نداشتن صبر و حوصله، برخوردهای هیجانی و احساسی و... به‌راحتی به درخواست‌های غیرمنطقی آنها عمل می‌کنند.

در مقابل درخواست‌های غیرمنطقی این بچه‌ها باید چه رفتاری انجام داد؟

برای رسيدن به پاسخ این سوال، با دکتر پیمان هاشمیان، روان‌پزشك، فوق‌تخصص كودك و نوجوان و استاديار دانشگاه علوم پزشكي مشهد به گفت‌وگو نشسته‌ايم.

• در مقابل کودکی که می‌خواهد هر چیزی را به زور و با جیغ و فریاد به‌دست آورد، باید چه رفتاری داشت؟

 رو ادامه کلیک کنید

يك متخصص تغذيه با بيان اينكه گرسنگي تنها روي حافظه كوتاه مدت تاثير‌ مي‌گذارد و روي حافظه بلندمدت اثري ندارد، افزود: مطالعات مختلف اثبات كرده است كه بين مصرف صبحانه و حافظه كوتاه مدت ارتباط مستقيمي وجود دارد و كودكاني كه يك هفته بدون صبحانه به مدرسه مي‌روند بعد از يك هفته در مواردي كه به حافظه كوتاه مدتشان ربط داشته باشد با كاهش نمره مواجهند.

دكتر خديجه رحماني عضو هيات علمي دانشكده تغذيه و صنايع غذايي و انستيتو تحقيقات تغذيه‌اي دانشگاه شهيد بهشتي در گفت‌وگو با خبرنگار «سلامت» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين رابطه اظهار كرد: صبحانه حتما بايد در ساعت شش ونيم تا هفت ونيم صبح و حداكثر تا ساعت هشت مصرف شود و نبايد اين‌گونه باشد كه فرد در هر ساعتي كه از خواب بيدار شد صبحانه بخورد.

وي ادامه داد: از آنجا كه ممكن است در طول تابستان الگوي خواب بچه‌ها به هم خورده باشد، توصيه مي‌شود بچه‌ها هنگام شب زودتر خوابيده تا صبح زودتر از خواب بيدار شوند و اگر ميلي به صبحانه نداشتند بهتر است كمي ورزش كرده تا اشتهايشان باز شود

 آیا کودک پیش دبستانی من به اندازه کافی بزرگ شده که بیاموزد باید صبر کند تا نوبت حرف زدنش بشود؟ آیا من می‌توانم انتظار داشته باشم فرزند 3 ساله‌ام مدام با غذایش بازی نکند؟ راهنمای پیش رو سن مناسب هر رفتار را به شما توضیح می‌دهد. یک تا 2 سال حدود 18 ماهگی کودک درمی‌یابد که چند تایید اجتماعی وجود دارد. حالا وقت آن است که به کودک کمک کنید درباره احساسات و نگرانی‌های دیگران فکر کند. سلام و خداحافظی را یاد دهید قبل از آنکه شروع به صحبت کند به او بیاموزید با دست سلام و خداحافظی کند. این اولین قدم در آموزش معاشرت با دیگران است. یک کار دیگر این است که هر روز صبح به او «صبح به خیر» بگویید.  مادامی که در حال خوردن هستید بنشینید به جای این‌که به کودک اجازه دهید کل خانه را با میوه‌‌ای که آبش همین‌جور می‌چکد قدم بزند به او یاد دهید تا زمانی که در حال خوردن است در صندلی‌اش بنشیند. در این سن کودکان توجه کمی به زمان دارند اما 10 تا 15 دقیقه ماندن در صندلی به آنها درس بزرگی می‌دهد

والدین ، هیچ گاه اطمینان ندارند که آیا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن کار درستی است یا نه؟ آنها به طور دقیق نمی دانند که آیا کودک ، واقعا احساس ضعف و بیماری کرده یا مثل بسیاری از کودکان که گاهی دلشان نمی خواهد به مدرسه بروند بهانه گیری می کند. در خانه هایی که مدرسه رفتن کودکشان به صورت مشکل در آمده صبحهای زود، مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست.

بعضی از کودکان صبح که از خواب بیدار می شوند، می گویند که به مدرسه نمی رویم و تعداد دیگرشان تمارض به دل درد و سردرد می کنند، یا با آه و ناله اعلام می کنند که حالشان خوب نیست. مهم نیست فرزندتان چگونه حالت اضطراب و نارضایتی خود را نشان می دهد، بلکه آنچه اهمیت دارد این است که شما با دلداری دادن ، اعتماد به نفس او را تقویت کنید؛

مهدکودک

آشنایی كودک با مهد كودک

كودك از 3 سالگی آماده ورود به مهد كودک می شود. اما در این بین نگرانی والدین و وابستگی كودک ، مشكلاتی پدید می آورد . به عبارتی از یك طرف والدین هنوز مطمئن نیستند كودكشان آمادگی لازم را برای رفتن به مهد كودک دارد و از طرفی دیگر كودك هنوز خود را وابسته حس می كند و ممكن است نخواهد از خانواده جدا شود . البته این امر برای همه بچه ها یكسان نیست و بعضی به راحتی محیط مهد كودک را می پذیرند و به آن دلبستگی پیدا می كنند . اما در مورد كودكان وابسته ، كارشناسان توصیه می كنندكه والدین برای حل این مشكل قاطعیت داشته باشند.اول فكر كنند چه چیزی به صلاح فرزندشان است، بعد تصمیم آخر را بگیرند.در این مورد نباید والدین احساساتی شوند ،

  پروانه‌ها مانند همه‌ی حشره‌ها از تخم‌های کوچکی پديد می‌آيند که مادرشان در جای مناسبی می‌گذارد. برگ درختان و سبزه‌ها جای مناسبی برای تخم‌گذاری است. می‌دانی چرا؟

1. کرم کوچکی از تخم پروانه بيرون می‌آيد.

2. کرم پروانه از برگ درخت و سبزه می‌خورد.

این مقاله راهکارهایی را برای شما فراهم می کند تا بتوانید رشد شناختی کودکان خود را ارتقاء دهید بدون شک یکی از مهمترین و موثرترین دوران زندگی آدمی دوران کودکی است. دورانی که در آن شخصیت فرد پایه‌ریزی شده و شکل می‌گیرد. امروزه این حقیقت انکارناپذیر به اثبات رسیده است که کودکان در سنین پایین (طفولیت) فقط به توجه و مراقبت جسمانی نیاز ندارند، بلکه این توجه باید همه ابعاد وجودی آنها شامل رشد اجتماعی ، عاطفی ، شخصیتی و شناختی را دربر گیرد.  این ابعاد عوامل تعیین کننده و اساسی یک انسان هستند که از دوران کودکی پایه‌گذاری و شکل می‌گیرند.  با توجه به اهمیت هر یک از این موضوعات در این یادداشت سعی می گردد که تاکید بیشتری بر رشد شناختی کودکان صورت گیرد.به طور کلی رشد شناختی عبارت است از رشد فرد در طول زمان ،

اگر ما بخواهيم درباره‌ی چيزی تحقيق يا پژوهش کنيم، بهتر است يک کتاب دانشنامه پيدا کنيم.

دانشنامه چيست؟

دانشنامه کتابی است که درباره‌ی همه چيز ياد می‌گيريم. برای مثال، درباره‌ی گياهان، جانوران، کشورها، بدن انسان، کره‌ی زمين، خورشيد و ستارگان، فضانوردان و خيلی چيزهای ديگر. (نام ديگر دانشنامه، دايره‌المعارف است.)

اگر بخواهيم  درباره‌ی چيزی تحقيق کنيم بايد به آخر دانشنامه برويم. يک جايی به نام نمايه دارد.

نمايه چيست؟

همه‌ی کلمه‌های کتاب در آن آمده است و شماره‌ی صفحه جلو هر کلمه نوشته شده است. ما کلمه را پيدا می‌کنيم. شماره‌های جلوی آن را می‌بينيم و به آن صفحه می‌رويم.

 خلاقیت، از مهم‌ترین اصولی است كه باید در تربیت كودكان، آن را مدنظر قرار دهیم. خلاقیت و پرورش آن، موجب افزایش اعتمادبه‌نفس، كمك به پیدا كردن كلید حل مسایل در زندگی، نگاه زیبای انسان‌ها به زندگی، دوری از هرگونه احساس بی‏معنی بودن زندگی، پرورش حس كنجكاوی و در نتیجه، شكل‏گیری شخصیت سازنده و پویا می‌شود. یكی از مهم‌ترین راه های پرورش خلاقیت، انجام كارهای هنری توسط كودك است، ولی مهم‌تر از آن، نقش والدین در مدیریت و حمایت از كارهای هنری كودكان است. درباره این‌كه والدین چگونه می‏توانند با هم‌یاری خود، موجب پرورش خلاقیت هنری در فرزندان شوند، به نكته‏هایی اشاره می‏كنیم كه در ایجاد فضای سالم برای تربیت كودكان خلاق، موثر خواهند بود.

فراهم کردن امكان دسترسی همیشگی كودكان به مواد مصرفی نقاشی و حجم‌سازی:

همان‌طور كه مواد غذایی مختلف مانند لبنیات،پروتئین‏ها و...، باید در اختیار كودك قرار بگیرند و برای رشد جسمی كودك لازم هستند، مواد دیگری نیز وجود دارند كه موجب رشد خلاقیت می‏شوند، مانند خمیر بازی، كاغذ، مداد رنگی و...

بهترین الگو برای آن‌ها باشید. کودکان، چیزهایی را که می‌بینند، انجام می‌دهند. بنابراین یک الگوی کامل برای او باشید. آیا شما، وقتی عصبانی هستید، کسی را کتک می‌زنید؟ آیا می‌توانید هنگام جروبحث، آرامش خود را حفظ کنید؟ آیا با دیگران، احساس هم‌دردی می‌کنید؟ همه این کارها را نیز او، از شما می‌آموزد.                                                               

برخی از داوران و موسسات آموزشی بر این باورند که بازی کردن نقش مهمی در یادگیری کودکان ندارد و تنها با کسب نمرات خوب است که معلوم می شود آنها مطالب جدیدی یاد گرفته اند، ولی با خواندن این مقاله متوجه خواهید شد که کودکان برخی از پیچیده ترین مسائل را با انجام بازی های خاص می آموزند.

ایده آموختن مسائل با استفاده از بازی ایده جدیدی نیست. در واقع سالهاست که کودکان با این روش، مسائل پیچیده را آموخته اند. برخی از بازی ها و فعالیت ها بیشتر از هر کتابی یادگیری کودکان را تقویت می کند. درست است که مدرسه نقش مهمی در آموزش کودکان دارد ولی با توسل به شیوه های بسیار ساده می توان بر معلومات آنها افزود. کودکان قابلیت های زیادی دارند و بازی ها، نقش مهمی در شکوفایی این قابلیت ها ایفا می کنند.

● کودکان چگونه از بازی کردن می آموزند؟

از گذشته های دور نسبت به بازی نگرش های مثبت و منفی وجود داشته است. عده ای بازی را صرف بی هدف انرژی های انباشته شده، لذت آنی و... رفتارهای زائد و بیهوده تلقی کرده اند در حالی که برخی آن را زیباترین و پاک ترین فعالیت در جهت شکوفایی و رشد کودک می دانند.

بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان و مهم ترین و اساسی ترین فعالیت کودک به شمار می رود که در عین سرگرم کردن کودک، کارکردهای مهم دیگری را دارا است که هریک از این کارکردها به جنبه ای از زندگی کودک مربوط می شوند که او را برای ورود به زندگی بزرگسالی آماده می سازد.

میل به بازی فقط مخصوص کودکی است و با آنکه این میل کم کم در سنین بالا کاهش پیدا می کند و کارهای مهمی جای آن را می گیرد ولی به اعتقاد روان شناسان تا سال های پایانی عمر نیز تمایل به بازی در انسان وجود دارد هر چند شکل، ظاهر و هدف بازی عوض شده باشد. برای درک چگونگی این میل باید در بازی کودکان مشارکت نمود.

بازی انعکاسی از فعالیت های درونی کودک و میل به خوشی، آزادی و رضایت است که صفا و آرامش را به ارمغان می آورد. روان شناسان معتقدند در فعالیت های خودجوش کودک باید آزاد گذاشته شود و دخالت بی توقع و نامناسب در فعالیت های او نگردد تا استقلال و خودمختاری او سلب نشود.

" كوله‌پشتی نسبت به كیف‌های دیگر برای استفاده دانش‌آموزان بهتر است. كوله‌پشتی‌هایی كه بند بلندی دارند، سبب قوس كمر در دانش‌آموزان می‌شوند.

استفاده از كیف‌هایی كه روی یك شانه ‌انداخته می‌شود به دانش‌آموزان توصیه نمی‌شود. همچنین وزن كیف دانش‌آموز بستگی به توان و جسم او دارد و هر مقدار كیف‌ دانش‌آموز سبك‌تر باشد، برای سلامتی او بهتر است.

دانش‌آموزان برای رفتن به مدرسه، از كفش‌های پاشنه بلند یا دارای كف صاف استفاده نكنند.

ناهنجاری‌هایی كه در ستون‌فقرات و

آیا کودکان خجالتی در مدرسه یا پیش دبستانی کمتر پیشرفت می‎کنند؟ این موضوعی است که گروهی از دانشمندان به تازگی به بررسی آن پرداخته‎اند. بسیاری از پدر و مادرهایی که کودکان پرجنب و جوش و پرحرف دارند، نگرانند که کودک‎شان با گام گذاشتن به پیش دبستانی، در سازگار شدن با محیط دچار مشکل شود و نتواند تجربه آموزشی خوبی داشته باشد.

شخصیت کودکتان را از نقاشی او بشناسید

شکل ساده یک آدمک خواه تنها و یا در میان مجموعه ای از چیزهای دیگر بیان کننده مشخصات جالبی از شخصیت کودک است. در این گونه نقاشیها، کودک خود را با آدمکی که نقاشی کرده، شبیه می داند.

بچه هاي پيش دبستاني سرشار از انرژي و شور هستند. اين وضعيت از نظر رشد جسماني خوب است، زيرا دربرگيرنده ي حركات متناوب مجموعه عضلات كوچك و بزرگي بوده كه عملكرد بهينه ي اين بخشهاي بدن را موجب مي شوند.
در ابتدا مهارت هاي حركتي بزرگ رشد پيدا ميكنند. به همين خاطر است كه بچه هاي 2، 3 و 4 ساله علاقه ي بيشتري به دويدن، پريدن،رسيدن به هدف و جنب و جوش دارند تا يكجا نشستن و استفاده از عضلات دستشان مثلا براي نقاشي يا بازي با اسباب بازي هاي كوچك. بنابراين بهتر است كه براي هركدام از اين نوع فعاليتها زماني صرف شود.
در اينجا به برخي روشهايي كه ميتوانند به رشد جسماني پيش دبستاني ها كمك كنند اشاره مي كنيم :
• پياده روي خانوادگي. پياده روي، متناوب دويدن، نرمش و قدم زدن. در حين اين كارها ميتوانيد «هُپ هُپ» بازي كنيد يا از برگها و پر پرندگان سرراهتان مجموعه اي جمع كنيد. در خانه ميتوانيد به كمك ساز و دهل و پرچم، رژه اي راه بياندازيد.
• شن بازي. از اسباب بازيهاي مخصوص شن بازي استفاده كنيد تا مهارتهاي دستي بچه ها تقويت شود.
• آب بازي در حيات خلوت. يك استخر پلاستيكي، آبپاش، يا شلنگ آب ميتواند شوق آب بازي، دنبال بازي و كشتي را در كودكان بيانگيزد. (همواره در هنگام بازي با آب مراقب كودكان خود باشيد)
• در اتاق نشيمن يا حياط خلوت خانه ي خود ميداني از موانع درست كنيد، با كوسنها، كارتن هاي مقوايي، اسباب بازيها و ديگر وسايل كه كودكانتان بتوانند به اطراف دويده و از روي آنها بپرند.
• بازي «مثل چي» را انجام دهيد. بچه ها علاقه ي زيادي به حيوانات دارند: «ميتوني مثل مرغ راه بري ؟ مثل اسب بتازي ؟ سگ چيكار ميكنه ؟» يا كودك  خود را تشويق كنيد كه مثل هواپيما دور حياط پرواز كند يا با قايقي فرضي پاروزنان در اتاق بچرخد.
• در روزهاي مقرر براي بازي، هر بار بازي جديدي را معرفي كنيد. مثلا گرگم به هوا بازي كنيد.
• توپ بازي كنيد. بازيهايي كه شوت زدن، پرتاب و گرفتن توپ دارند تمرين خوبي هستند. سعي كنيد خودتان زياده از حد در گيرو بند قواعد مدارس پيش دبستاني گرفتار نشويد.

با این روش فرزند پیش دبستانی شما می تواند کتاب بخواند !کتاب‌‌هایی انتخاب کنید که کودکتان را به چالش می‌کشاند و به پیشرفت بیشتر مهارت‌های او کمک می‌کند. کتاب‌های الفبا، کتاب‌های شمارش اعداد یا کتاب‌هایی که لغات جدید آموزش می‌دهند هم خوب است.

با اینکه اشکان کوچولو هنوز خواندن و نوشتن یاد نگرفته است اما وقت زیادی را هر روز صرف نگاه کردن به کتاب‌ها، ورق زدن آنها و تماشای عکس‌های مختلف می‌کند. خطوطی از کتاب را که با خواندن هزار باره والدینش حفظ کرده است را برای خود بلند می‌خواند. حتی برای خود داستان‌سازی هم می‌کند و اینها فقط نشاندهنده یک چیز است: او کم‌کم به یک کتاب‌خوان تبدیل می‌شود.

بیش تر کودکان، با طرح سوال های غیرمنتظره درباره موضوعات مختلفی از جمله خدا، موجب شگفتی بزرگسالان می شوند. مشکل بسیاری از کودکان، این است که والدین شان، انرژی آن ها را صرف همه چیز، از کلاس های هنری و ورزشی گرفته تا رایانه می کنند، اما از درس ایمان غافل اند. آن ها فراموش می کنند که آن چه می گویند و عمل می کنند یا نمی گویند و عمل می کنند، تاثیر ماندگاری بر کودک می گذارد. 

● چه طور به زندگی کودکان رنگ معنویت بزنیم؟

بهترین راه ارتقای زندگی معنوی کودکان، راحت و آشکار حرف زدن درباره خداست. اصل کلی که بیش تر کارشناسان آن را تایید می کنند، این است که بگذارید بچه ها، گفت وگو را هدایت کنند و بعد، با سوال کردن شما، موضوع را پی گیری کنید.

در شرایطی که بیشتر خانه‌های شهری تبدیل به آپارتمان‌های کوچک و به دور از فضاهای بازی شده است، حداقل کاری که می‌توان برای تامین بهداشت جسمی و روحی كودكان و نوجوانان داشته باشیم، ایجاد فضای شادی‌بخش در مدرسه است.

دانش‌آموزان چندین ساعت از روز را در مدرسه می‌گذرانند و اگر فضاسازی مناسبی در مدارس انجام شود، به شاد زیستن فرزندان خود کمک کرده‌ایم.‏

تا به حال نشنیده ام که هیچ پدر و مادری بگوید فرزند من دروغ نمی گوید در حقیقت دروغگویی مهارتی است که تمام کودکان آن را می آموزند و برای دروغگویی آنان دلیلی وجود دارد.چه وقت بچه ها دروغ میگویند ؟

زیر سه سال دروغ گفتن برای بچه ها معنایی ندارد هر چه که به ذهنشان می رسد و هر چه را که نمی فهمند را به زبان می آورند. بین سه تا چهار سال می آموزند که بزرگترها آنچه را که آنان در مورد آن فکر می کنند را درک نمی کنند و نمی توانند راست و دروغ را تمییز دهند. این بدین معنی است که تخیلات برایشان واقعیت دارد و داستانهای غیر ممکن را تعریف می کنند.

خط خوب يکي از مهارت هايي است که بايد از سن کم يعني از دوره ي آمادگي به دانش آموزان آموخته شود در غير اين صورت بخشي از فرايند ياددهي ، يادگيري دچار نقص خواهد شد (آموزش وپرورش بايد از خرد سالي شروع شود زيرا در اين مرحله اگر اموزش صورت گيرد پايدار تر خواهد بود)

از اين رو درک صحيح مکانيسم ها و عواملي که مي توانند باعث مشکلات دست خط شوند ضروري به نظر مي رسد در بسياري موارد ديده شده که مشکلات خوانايي دست خط بدون مداخلات در ماني بر طرف نمي گردد )

گانيه معتقد است که براي يادگيري دو دسته شرايط وجود دارد : شرايط دروني يادگيري و شرايط بيروني يادگيري . البته در بررسي علل بدخطي و بد آموزي خطي دانش آموزان دوره ي ابتدايي علاوه بر عوامل آموزشي و تربيتي و در حقيقت ، کار معلم ، که جزء شرايط بيروني هستند بايد شرايط دروني

پرورش و تربیت درست فرزندان، اساسی ترین مسئولیت و وظیفه والدین است، بنابراین لازم است که پدران و مادران با این ظرافت های این وظیفه خطیر به خوبی آشنا شوند، چرا که برخورد نادرست با برخی واکنش ها و اختلال های ساده روانی کودک می تواند پیامدهای بدی داشته باشد.

 

تمرین دوستی در کودکی

برای كودك آسان است كه در محیط خانه پر شور باشد. او با عشق و تایید والدین خود احاطه شده و احساس امنیت می‌كند. با این وجود وقتی او بزرگ می‌شود وضعیت فرق می‌كند. او باید بتواند با گروه همسال خود رابطه برقرار کند و الفبای دوست یابی را تمرین کند. دوستان و نحوه ی برقراری ارتباط در آینده ی کودک تاثیر زیادی دارند.

ما انسان ها همیشه به دوست نیاز داریم.زندگی در دنیای پر اضطراب و دغدغه ی امروز نه تنها این نیاز را کم نکرده بلکه نیاز به وجود کسی که بتوانیم با او ارتباطی دوستانه داشته باشیم بیشتر حس می شود.دوستی به رغم ظاهری ساده، موضوعی بسیار پیچیده است. از جمله تعاریفی که برای دوستی می‌توان ذکر کرد :‌

 تعامل بین دویا چند نفر است به نحوی که در همدیگر اثر گذاشته و آنان را به تفکر وعمل سوق دهد.دوستی پیوندی داوطلبانه بین دو نفر است که مناسبات انسانی و بین فردی از خصوصیات پیچیده آن است. اما دوستی در دوران کودکی از اهمیت زیادی برخوردار است.تمرینی است برای دوستی های نوجوانی و جوانی که بی نهایت در روند زندگی فرد تاثیر دارد.

از گذشته های دور نسبت به بازی نگرش های مثبت و منفی وجود داشته است. عده ای بازی را صرف بی هدف انرژی های انباشته شده، لذت آنی و... رفتارهای زائد و بیهوده تلقی کرده اند در حالی که برخی آن را زیباترین و پاک ترین فعالیت در جهت شکوفایی و رشد کودک می دانند.

بازی یکی از نیازهای اساسی کودکان و مهم ترین و اساسی ترین فعالیت کودک به شمار می رود که در عین سرگرم کردن کودک، کارکردهای مهم دیگری را دارا است که هریک از این کارکردها به جنبه ای از زندگی کودک مربوط می شوند که او را برای ورود به زندگی بزرگسالی آماده می سازد.

میل به بازی فقط مخصوص کودکی است و با آنکه این میل کم کم در سنین بالا کاهش پیدا می کند و کارهای مهمی جای آن را می گیرد ولی به اعتقاد روان شناسان تا سال های پایانی عمر نیز تمایل به بازی در انسان وجود دارد هر چند شکل، ظاهر و هدف بازی عوض شده باشد. برای درک چگونگی این میل باید در بازی کودکان مشارکت نمود.

نکات کوتاه ، اما کاربردی کودکان

کودکان به هیچ وجه در برابر عواطف شدید و حوادث تتش‌زا که ممکن است به افسردگی منجر شوند، مصون نیستند. برخی ار نشانه‌های بروز افسردگی در کودکان اینها هستند:

از دست دادن اشتها، یا کاهش وزن.

از دست دادن میل به بازی کردن.

از دست دادن اعتماد به نفس یا عزت نفس.

بی‌علاقگی کلی به خود، اعضای خانواده یا فعالیت‌هایی که زمانی مورد علاقه کودک بودند.

عدم تمایل به رفتن به مدرسه.

تغییرات قابل‌توجه در عادات خواب و خوراک. بروز مکرر یا طولانی مدت علائم جسمی مانند دل‌درد یا سردرد.

حملات مکرر خشم یا پرخاشگری.

بازی کودکان

 کمابیش همه ی کودکان علاقه مند به خلق و نمایش چیزهای تازه هستند تا بتوانند اعتماد به نفس خود را تقویت کنند. شما می توانید با پشتیبانی از کودک و همکاری با او، خلاقیت او را پرورش دهید.

• بزرگ ترین پشتیبان فرزندتان باشید. او را به خاطر اینکه بی همتاست، تحسین و تشویق کنید.
• در باره ی او پیش داوری نکنید. اطمینان پیدا کنید که فرزندتان هنگام بروز استعدادهایش احساس راحتی و آزادی می کند.
• همراه با فرزندتان جنبش و حرکت داشته باشید. هنگام خواندن داستانی با او، از خودتان احساس و حرکت نشان دهید تا داستان، واقعی ترجلوه کند.
• از ابزار گوناگون استفاده کنید. وسایل جالب و خنده دار دم دست داشته باشید تا حس بازیگری در فرزندتان تقویت شود.
• از صدا بهره بگیرید. هنگام خواندن کتاب با فرزندتان با یکدیگر صدا سازی کنید.
• خودتان را رها کنید. رادیو را روشن کنید  یا آهنگ مورد علاقه ی فرزندتان را بگذارید و تا وقتی که می توانید با او برقصید.
• فعال باشید. با نشان دادن احساس آزادی و راحتی در رفتارتان، خود به خودبه فرزندتان نشان می دهید که آزادی بروز این احساسات چقدر می تواند سرگرم کننده باشد.

بازی درمانی به كودكان كمك می كند تا احساسات منفی و رویدادهای ناراحت كننده‌ای را كه نتوانسته‌اند با آن ها كنار بیایند، درك كنند.

به جای استفاده از روش های درمانی رایج بزرگسالان مانند گفت و گو و توضیح درباره ی چیزی كه سبب ناراحتی آن ها شده است، از بازی برای برقراری ارتباط به شیوه ی خود بهره می گیرند، بدون آنكه احساس كنند دارند بازجویی یا تهدید می شوند.

    بازی درمانی روشی است برای رهاسازی استرس های مربوط به رشد و یادگیری مهارتهای تازه.

 ازاین شیوه زمانی استفاده می شود كه كودكان و نوجوانان به صورت كلامی همكاری نمی كنند و به وسیله بازی احساسات خود را آشكار می سازد.
 

کودک با تمامی وجود و شخصیت مغزی و عاطفی خود نقاشی می‌کشد. این شخصیت، در خط‌ها، در طرز استفاده از فضا، در فقدان بعضی از قسمتهای نقاشی، در انتخاب رنگ‌ها، و در خود موضوع، اگر به او تحمیل نشده باشد، نمایان می‌شود.

هنرمند و کودک وقتی نقاشی می‌کنند، چیزها را چنان که در حقیقت بیرونی وجود دارد، نشان نمی‌دهند، بلکه به گونه‌ای که آنها را در ذهن می‌بینند و به نظرشان می‌رسد ،بیان می‌کنند و بدین ترتیب چشم‌انداز دنیای درون خود را نمایان می‌سازند.

والدین در خانه و معلّمان در مدارس، عادت دارند برای دانش آموزی ارزش فوق العاده قایل شوند که در درس های زبان، ریاضی و یا علوم تجربی استعداد خوبی از خود نشان بدهد و اگر این دانش آموز در امتحان نهائی نمره ی خوبی از این درس ها بگیرد، او را جزو دانش آموزان فوق العاده و نابغه به حساب می آورند...

جدا شدن از آغوش گرم مادر و پدر و آغاز زندگی مستقل و ورود به جامعه ای بزرگتر از خانه ، برای اکثر بچه ها سخت و دشوار است و همراه با دلهره و ترس و اضطراب است ، اما چاره ای نیست. راهی است که باید همه آن را طی کنند. البته برای پدر و مادر هم سخت است. باید فرزندشان را در مدرسه بگذارند و تنها به خانه بازگردند. شش تا هفت سال لحظه به لحظه با هم بودن و وابستگی ، اکنون دور شدن از یکدیگر، آن هم به مدت سه تا چهار ساعت در روز….

تعداد قابل توجهی از کودکان پیش دبستانی که در خانه پرحرف و مطمئن به خود هستند در اجتماع به صورت وابسته به دیگران و خجالتی ظاهر می شوند. در اینجا به چگونگی کمک به آنها می پردازیم.

یکی از صفات پسندیده که هماهنگ با سرشت آدمیان است راستگویی است. هر انسانی بالقوه مایل است راست بگوید و نیز سخنانی را که از دیگران می شنود راست تلقّی کند.اما در بسیاری از مواقع درعمل چنین نمی شود. دروغ گویی مشکل خیلی از ماست و تنها مخصوص بزرگسالان نیست. بعضی بچه های کوچک از کودکی عادت به دروغگویی می کنند و گاهی چنان به این خوی ناپسند انس می گیرند که از دروغ گفتن لذت می برند!

آخه چرا دروغ؟!