1) خودتان، مثال و الگوی عملی برای او باشید.

کودکان دوست دارند از والدین خود بیاموزند و تقلید کنند. به مطالعه علاقه نشان دهید تا آنها شما را سرمشق خود قرار دهند. با صدای بلند برای آنها کتاب بخوانید تا این علاقه به مطالعه به آنها تلقین شود. برای جلب علاقه کودک می توانید قسمتی از داستان را خودتان بخوانید و اجازه دهید کودک خودش بقیه داستان را بخوانید.

۲) وقتی می خواهید به یک کودک آموزش بدهید، برای وسوسه کردن او می توانید در بدو امر با یک بازی مرتبط با موضوع شروع کنید. سپس یک گام جلوتر رفته و با نظم و ترتیب بیشتری به او آموزش دهید. مثلاً بازی ها و سرگرمی های ریاضی ابزار مناسبی برای آموزش اعداد به کودکان کم سن و سال هستند.

۳) میل به آموختن را به او تلقین کنید. خوب گوش دادن، خوب نگاه کردن، خوب اندیشیدن و خوب خواندن را به عنوان چهار اصل مهم یادیگری به او معرفی کنید. وقتی کودک در این مورد مهارت پیدا کند و این مفاهیم را به کار گیرد، چهارچوبی برای آغاز میل به آموختن در او شکل می گیرد.

کودکانی که شب ها کمتر از ۸ ساعت می خوابند، قند خون بالاتری دارند که ممکن است پیش زمینه ابتلا به بیماری دیابت (مرض قند) باشد.

این خطر، نوجوانان چاق را بیشتر از سایر هم سالانشان تهدید می کند.

خواب شبانه کم، بدون ارتباط با سایر عوامل خطر قند خون بالا چون افزایش سن، جنس، رژیم غذایی، بیماری ها و وزن بالا قند خون کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

محققان در این مطالعه میزان قند خون و خواب شبانه ی ۶۱۹ کودک چاق و ۶۱۷ کودک متناسب ۳ تا ۶ ساله را مورد ارزیابی قر دادند.

نتایج این مطالعه نشان می دهد همانند بزرگسالان، خواب کافی به بدن 

• قصه گویی و داستان خوانی اگر به روش درست انجام شود،‌کودک را به کتابخوانی علاقه مند خواهد کرد.
• برای برنامه کتابخوانی روزانه کتا ب های مناسبی که کودکان از آن ها لذت ببرند،‌ برگزینید.
• برای هر برنامه کتابخوانی فعالیت های گوناگون هنری همچون نقاشی و نمایش تدارک ببینید.
•  كودكان در این دوره بسيار كنجكاو هستند و پیوسته می خواهند جهان پيرامون خود را کشف کنند. کتاب هایی برگزینید که به کنجکاوی آن ها پاسخ گوید.
• كودك در مرحله سنی پيش‌دبستانی تخيل بسيار بالا‌يی داردو داستان‌های فانتزی را به سبب تخيل نيرومندی كه در آن‌ها به كار رفته، بسيار دوست دارد. برای پاسخ به این نیاز کودکان کتاب‌های تصويری تخیلی مناسبی را برای خواندن برگزینید.
•  بخش بزرگی از کتاب های تصویری ویژه کودکان پیش دبستانی است. کتا ب های تصویری دارای گونه های مختلفی هستند. مربیان کودکستان ها باید همه ی این گونه ها را بشناسند و با شیوه ها ی سهیم شدن کتاب های تصویری با کودکان آشنا شوند
• منبع : موفقیت
•  
•  
•  

 روشهاي متفاوتي براي وادار كردن كودك به تفكّر وحود دارد كه در ذيل به پاره اي از اين روشها اشاره  مي گردد .

        1)         زمينه سازي كسب معلومات از راه حسِ و تجربه

عناصر مورد نياز براي تفكّر ، معلومات و پيش زمينه هاي ذهني است ارائه دانش هاي لازم به كودك ، بكارگيري فعاليّت هاي عملي و برانگيحتن كودك به استفاده از محسوسات و لمس مسائل عيني اورا درجهت انديشيدن تجهيز و فعّال خواهد نمود.

       2)        ايجاد تحريكات ذهني

بيان مسائل و مشكلات مبتلابه كودكان و درخواست راه حل ، ايجاد پرسش و واگذاري فعاليت هائي كه انديشه آنان را بكار گيرد ،  ذهن كودك را در جهت رسيدن به جواب تحريك خواهد نمود.

      3)        ايجاد محرّك هاي ذهني

محرّك هاي ذهني يعني آنچه ديده را متأثر سازد و به گوش شنيده شود  بصورتي كه مشاهده و شنيدن هر موضوع ، منشأ و مبناي تفكّر قرار گيرد ، مثل شنيدن يك صدا از اسباب بازي كه زمينه اين تفكّر را بوجود آورد كه اين صدا چگونه توليد مي شود و يا خاموش و روشن شدن يك لامپ كه چكونه صورت مي گيرد .

 بچه‌های وقتی عصبانی می‌شوند، ممكن است جیغ بزنند، به در و دیوار لگد بكوبند یا حتی با مشت به كسی كه جلوی آنها ایستاده است، ضربه بزنند.

« من هیچ كاری انجام ندادم »، « تقصیر من نبود »، « زود باش عذرخواهی كن » و .... این جملات برای همه ما آشناست؛ جملاتی كه بارها و بارها و در شرایط مختلف میان پدر و مادر و فرزندان‌شان رد و بدل می‌شود. ولی اگر شما هم چنین بحث‌هایی دارید و دائم باید برای معذرت‌ خواهی كردن با كودكتان صحبت كنید، بهتر است بدانید گاهی ممكن است كودك با خواهر و برادرهایش، دوستان، معلم یا حتی والدینش دچار مشكل و اختلاف نظر شود.

بنابراین به یاد داشته باشید بچه‌ها كامل نیستند و به همین دلیل گاهی رفتارهای اشتباهی از خود نشان می‌دهند. پس رفتار اشتباه غیرطبیعی نیست ولی باید بیاموزند بموقع و بدرستی معذرت‌خواهی كنند

 اول: اگر او با مشاهده پدیده ای جدید، پرسشی نمی کند، شما سوال هایی را مطرح کنید و نظر او را بخواهید و سپس از او بپرسید آیا پرسشی برایش پیش نیامده است؟

دوم: در پاسخ به پرسش های کودک صبور و با حوصله باشید. اطلاعات غلط ندهید، بلکه اگر پاسخ پرسشی را نمی دانید با شجاعت این موضوع را ابراز کنید و بگویید پس از مطالعه درباره آن، به پرسشش پاسخ خواهید داد. وقتی در پاسخ به این پرسش که خورشید از کجا بیرون می آید، می گویید «از پشت یک کوه بلند»، وقتی در پاسخ به این پرسش که خورشید وقت غروب کجا می رود می گویید «روی سرش پتو می اندازد و تاریک می شود»، وقتی در پاسخ به این پرسش که آدم ها چرا می میرند، می گویید «می روند زیرزمین زندگی کنند»، وقتی در پاسخ به خیلی از پرسش های دیگر سرش داد می کشید و با خشم می گویید «چقدر سوال می کنی بچه! برو پی بازی!» چه طور می توانید انتظار داشته باشید او مهم ترین اصل یادگیری یعنی پرسیدن با جرات و جسارت را بیاموزد؟! و از طرفی آیا واقعا گمان می کنید با توجه به اطلاعات غلطی که به او داده اید در آینده به دانش شما اعتماد می کند و مهم تر از آن، آیا این اطلاعات نادرست در سال های بعد راه درک حقایق علمی را که پاسخ پرسش های کودکی اش بوده اند بر او نمی بندد؟

سوم: برایش الگوی مناسبی باشید، نباید انتظار داشته باشید کودکی که هرگز پدر و مادرش را در حال گوش کردن به یک خبر علمی از رادیو یا تماشای برنامه ای آموزشی از تلویزیون یا خواندن کتاب و روزنامه ندیده است، علاقه مند به بیشتر دانستن باشد و اگر هم در سال های اولیه کودکی کنجکاوی یا میلی برای آموختن داشته باشد با گذشت زمان این احساس در او سرکوب می شود.

 زبان نوشتاری، باید برای فرزند شما هدفمند و معنی دار باشد. برای فراگیری مهارت نوشتن حروف الفبا را به شکل ابزاری مانند اسباب بازی تهیه کنید. ابزاری که کودک بتواند پیش از به دست گرفتن مداد و نوشتن حروف بر روی کاغذ بیشتر با شکل و شیوه استفاده از حروف آشنا شود. 

•  به فرزند خود کمک نمایید تا حروف الفبا را یاد بگیرد. کتاب های الفبا آموز را برای آن ها بخوانید، با حروف الفیا جورچین بازی کنید، کودک را تشویق کنید با ماسه حروف الفبا را بسازد.
• از فعالیتی که برای فرزندتان جالب است عکس هایی بگیرید. این فعالیت را حتما فرزند شما دوست خواهد داشت. همراه با کودکتان داستانی درباره ماجرای عکس بنویسید.
• نمونه هایی از نوشته های فرزندتان را نگه دارید. در زمان های مختلفی از سال، این نمونه ها را به فرزندتان نشان دهید و در مورد پیشرفتش با او گفت و گو کنید.
• ابزارهای  نوشتن را هر جایی که می خواهید بروید با خود همراه داشته باشید، فروشگاه، مطب دکتر و یا رستوران.
• با آویزان کردن نوشته های کودک تان در مکان های مختلف خانه، جایی که در دید همه باشد، نوشتن فرزندتان را جشن بگیرید. هنگامی که کودک تان بداند نوشتن مهارت مهمی است، با انگیزه بیشتری به آموختن نوشتن خواهد پرداخت.

 به کمک روش های زیر خوانندگان نوجوان بی علاقه به خواندن را به شور و شوق آورید:

•  سعی کنید تا مطالبی را که کودکانتان ممکن است به خواندن آن ها علاقه داشته باشند بیابید. از موضوع های مورد علاقه آن ها و همچنین مطالب سرگرم کننده به عنوان نقطه شروع برای مطالعه استفاده کنید.
• مواد خواندنی گوناگونی مانند کتاب، مجله و حتی بروشور های رنگارنگ تبلیغاتی را در نقاط متفاوت منزل جایی که به چشم بیایند،‌ قرار دهید.
• کشف کنید که چه چیزهایی توجه فرزند شما را به خود جلب می کند، حتی اگر کودک تنها به تصویر های کتاب ها نگاه می کند. به تدریج بر روی این علائق آن ها  کار کنید، متن های  کوتاهی را با صدای بلند برای کودک تان بخوانید یا مواد خواندنی بیشتری در پیوند با موضوع های  مورد توجه اش در اختیارش قرار دهید.
• بگذارید تا کودک شاهد لذت بردن شما از مطالعه در وقت های بیکاری شما  باشد.
• کودک خود را به صورت منظم به کتابخانه ببرید. با هم به جست وجو در بخش مخصوص کودکان بپردازید.  از کتابدار بخواهید تا کتاب یا نشریاتی  را که ممکن است کودک تان از آن ها لذت ببرد به شما معرفی کند.

 اگر شما کتاب را بیش از اندازه به چشمانتان نزدیک کنید، فقط ماهیچه های چشمتان را خسته کرده اید و اصلاً قادر به خواندن نخواهید بود. لازم است بین پدر و پسر هم فاصله یی وجود داشته باشد تا پسر بتواند رشد کرده و عاقل ترین باشد!

۱) دوست او باشید.

۲) فرصت عرضه ی بیشتری به او بدهید.

۳) او را مستقل بار بیاورید.

۴) از او یک «قهرمان» بسازید.

۵) کتاب های خوب بخوانید.

۶) دوستان خوبی برای خود برگزینید.

۷) از اشتباهات او چشم پوشی کنید.

۸) برای او وقت بگذارید.

 موضوعات اصلی در آموزش پیش از دبستان
--  هوش درون فردی 
کودک باید هیجانات درون خود را بشناسد و با خودش آشنا شود شادی ،ترس ،عشق،تنفر را بتواند تشخیص دهد (شناخت هیجانات درونی)

--  هوش بین فردی
باید بتواند هیجانات فرد متقابل رابشناسد ،این یکی مهمترین قدمها در ارتباطات بین افراد است.اگر ما هوش بین فردی نداشته باشیم ذر ارتباطلت دچار ناراحتی ودر نهایت تنزل می گردیم ،هوش درون فردی بین فردی می گوید چه زمانی حرف بزنیم و چگونه حرف بزنیم .

--  هوش اجتماعی
اگر هوش درون فردی و هوش بین فردی در کودکی کار شود هوش اجتماعی فرد بالا می رود و ارتبط خوبی یا افراد اجتماع برقرار می کند و همین باعث کمال خواهد شد.

 طبیعی است که کودکان پیش دبستانی فعال، بی توجه، تکانشی و حواس پرت باشند اما کودکانی که مبتلا به بیش فعالی تشخیص داده می شوند سطح فعالیت آنها از این فعالیت طبیعی بسیار بالاتر است. برخی وضعیتها و نیز برخی غذاها می توانند وضعیت این کودکان را تشدید کنند. یافتن ابزار یادگیری مناسب به این کودکان کمک خواهد کرد در خانه و نیز در مدرسه کارها و تکالیف را به نحو بهتری انجام دهند.

بر اساس ویراست چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، والدین یا معلمان باید شش مورد از نه مورد رفتار مشکل ساز را در کودک تایید کنند تا تشخیص بیش فعالی در یک کودک داده شود. ضمنا این نشانه ها باید استمرار داشته باشد و قبل از ۷ سالگی بروز کرده باشد ضمن اینکه دفعات و فراوانی این رفتارها بیش از دفعات و فراوانی آن در کودکان همسن فرزند شما باشد.

 كودكان نیازمند محیط هایی هستند كه بتواند به قابلیت های عاطفی و اجتماعی آنان غنا بخشیده و آنها را تقویت نماید. ركن اساسی آموزش كودك در این دوره، مربیان هستند، مربیانی آگاه و توانمند كه كودك را دوست دارند. مربی پیش دبستانی باید به این باور رسیده باشد كه می تواند در كنار خانواده، بخشی از مسئولیت آموزش كودك را برعهده بگیرد. همچنین طراحی فضای فیزیكی مراكز پیش دبستانی باید به گونه ای باشد كه برای كودك مطلوب، شادی بخش و برخوردار از حداقل امكانات لازم باشد. باید وسایل و ابزار، متناسب با سن كودك و قابلیت های او فراهم آید. بازی كار كودك است؛ آموزش هایی كه در مراكز پیش دبستانی به كودكان داده می شوند، زمینه ی رشد، یادگیری مفاهیم ریاضی، استدلال كردن، خواندن و نوشتن و زبان آموزی را به شكل غیرمستقیم فراهم می كنند. محور اصلی در این آموزش ها بازی است. بازی كار كودك است. بنابراین باید آن را با ارزش، مثبت و برای كودك ارزشمند تلقی كرد. با فراهم كردن شرایط مناسب این امكان برای كودك مهیا می شود.
مشاركت والدین در كنار مربی نقش مهمی در آموزش كودك دارد، با توجه به این كه سابقا ورود كودكان به دوره ی یپیش دبستانی اجباری نبود؛ والدین هنگام ورود كودكان به مدرسه دچار مشكلات عدیده ای می شدند كه خوشبختانه با پررنگ شدن نقش مركز پیش دبستانی، والدین به این باور رسیده اند كه ورود كودك به دوره ی پیش دبستانی نه تنها مفید، بلكه ضروری است.البته طبق قانون، تنها گذراندن دوره هایابتدایی و راهنماییاجباری است، اما با توجه به اثرات مثبتی كه دوره ی 

اسباب بازی های علمی برای این گروه سنی، دنیایی از علم هستند. اینگونه اسباب بازی ها این شانس را به کودک می دهند که دنیای اطراف را کشف کرده و دامنه دانستنی های خود را افزایش دهند. اما متاسفانه والدین هنگام انتخاب اسباب بازی، کمتر به دنبال خرید اینگونه اسباب بازی ها هستند.

پازل ها و بازی های حل مسئله:

امروزه پازلها و بازیهای حل مسئله در اشکال و ابعاد مختلف به وفور در بازار یافت می شوند. کیفیت و طراحی آنها نیز روز به روز بهتر و متنوع تر می شود. پازلها با توجه به ماهیتی که دارند قدرت تمرکز، تفکر خلاق و منطقی را در کودکان افزایش داده و کودکان را وادار به تفکر می کنند. کودک با تمرکز بر روی پازل به راحتی قطعه ها را جابجا کرده و آنرا حل می کند

 پرخاشگری در میان کودکان پیش‌دبستانی بیشتر در میان پسران دیده می شود و با افزایش سن، شدیدتر می شود.

این تحقیق که از سوی پژوهشگران اسپانیایی صورت گرفته است به روشنی اهمیت اولین مراحل رشد را در گسترش نشانه‌های اختلالات روان شناسی نشان می دهد. این مطالعه، وجود پرخاشگری میان کودکان پیش‌دبستانی را در رابطه با همسالان و همین‌طور وابستگی میزان آن به سن و جنس تایید می کند.

 نتایج این تحقیق که به تازگی در مجله اسپانیایی روان شناسی به چاپ رسیده است نشان می دهد که پرخاشگری بیش تر در میان پسران دیده می شود و با افزایش سن، بیش تر می شود. ماریا کلاستره ژانه، یکی از مولفان این مقاله و پژوهشگر دانشگاه بارسلونا می افزاید: «همیشه رفتارهای پرخاشگرانه نشانه اختلالات رفتاری نیست، اما رفتارهای تهاجمی تند و مداوم، برابر با احتمال بالاتر رویداد اختلالات رفتاری یا رفتارهای جنایتکارانه هستند». این پژوهش با مطالعه بر روی ۱۱۰۴ کودک در نواحی شهری و روستایی اسپانیا به منظور کشف اولین نشانه‌های اختلالات مختلف روانی صورت گرفته است.
مطالعات قبلی روشن کرده است که ۱% کودکان پیش دبستانی در اسپانیا، نشانه‌هایی از افسردگی عمده را بروز می دهند. برخلاف باور عمومی، بسیاری از این نشانه‌ها در سنین بسیار پایین آغاز می شود. طبق نظر روان‌شناسان، مسئله از آنجا آغاز می شود که عموم مردم از اهمیت بسیار بالای چنین نشانه‌هایی در کودکان و تشخیص آن غافل هستند. دکتر ژانه می افزاید: «اگر ما بتوانیم در این سنین کاری انجام دهیم، ممکن است بتوان از مشکلات جدی‌تر آینده جلوگیری کرد».

 منبع: 

http://www.sciencedaily.com

 سوال کردن یکی از قوی ترین ابزارهای تفکر عاقلانه و منطقی است، بنابراین با توجه به نقش بنیادی تفکر می توان دریافت، سوال کردن در هر زمینه ای شاه کلید موفقیت، خوشبختی و سعادت انسان است.

در اهمیت پرسشگری، ارسطو معتقد است چون یکی از پایه های عقلانیت، پرسشگری است، پس انسان به اندازه ای که پرسش، نقد و شک می کند خردمند است. کارکرد اساسی سوال کردن تا حدی است که یکی از ویژگی های انسان از همان نوزادی، حس کنجکاوی و پرسش است اما به جای رشد و تقویت آن، این حس عمیق و روشنگرانه به دلیل تربیت نادرست، بی حوصلگی و نداشتن حس مسوولیت در مقابل فرزندان از همان کودکی سرکوب می شود.

 : اگر مجبورید یک حرف را چندین مرتبه برای فرزند پیش دبستانی خود تکرار کنید تا گوش کند، این مطلب را مطالعه  کنید. عده ای از پدر و مادرها وقتی می بینند فرزند کوچکشان به حرفهای آنها در لباس پوشیدن یا در جمع کردن وسایلش و … توجهی نمی کند و به تماشای تلویزیون یا بازی ادامه می دهد دائم صدایش می کنند و فریاد می کشند. آنها فکر می کنند که هر چه بیشتر حرفشان را تکرار کنند ، فرزندشان سریع تر گوش می دهد. در حقیقت، قضیه بر عکس است. به طور معمول اگر قبل از انجام کاری گفته خود را ۴ ، ۵ یا ۶ مرتبه تکرار کنید، بچه می آموزد که نباید گوش دهد.  بچه ها زرنگتر از آن هستند که ما فکرش را می کنیم. آنها ارزش زمانی که برای اولین مرتبه او را صدا می کنید و زمانی که واقعاً با او کار دارید را می دانند و احتمالاً از ۵ یا ۱۰ دقیقه اضافی استفاده کرده و به بازی خود ادامه می دهند.

 شايد يكي از مهم ترين مسائلي كه در بازي كودكان بايد مورد توجه بسيار قرار گيرد، اسباب بازي هايي باشد كه در اختيار كودك خود مي گذاريد. وسايل بازي كودكان بايد حس كنجكاوي آنها را تحريك كرده بي خطر باشند، با قيمتي مناسب تهيه گردند و كودك به گونه اي آنها را در اختيار داشته باشد كه احساس مالكيت خود را نسبت به آنها از دست ندهد. بخصوص كاربرد اسباب بازي ها را مي بايست براي او گونه اي شرح داده و آموزش دهيد كه حس خلافيت و كنجكاوي او را از بين نبرده و اشباع نسازيد. توجه كنيد كه اسباب بازي نبايد به عنوان يك شيء تزئيني تلقي شود و كودك از آن دور بماند. ضمن آنكه نبايد هيچ گاه فراموش كنيد كه كودك شما مي تواند در خيال خود نيز اسباب بازي ها و روش هاي خاصي داشته باشد. هرگز او را از خيالبافي و غرق شدن در رويا بر حذر نداريد و او را سرزنش نكنيد و توجه داشته باشيد كه رويا بخشي از زندگي اوست كه در بسياري موارد به واقعيت تبديل مي شود. حتي اگر از نظر شما اين امر غير ممكن باشد.

 کودک در هر دوره ای دست به بازیهای تقلیدی می زند. کودک در آغاز به تقلید نقش مطمئن دوستان، والدین، خواهران، برادران و کلا نزدیکان می پردازد و از ایفای نقش آنها، بزرگترین لذت و تجربه را به دست می آورد. در دوران دبستان بیشتر نقش مربیان و معلمان را ایفا می کند و هنگامی که به سن نوجوانی نزدیک می شود، الگوی رفتاری او نیز تغییر می یابد. از این سنین کودک ( نوجوان ) به تقلید رفتار همسالان خود می پردازد. در واقع از این زمان به بعد تقلید نقش از طرف کودک دیگر به عنوان بازی نیست، بلکه آغازی است برای چگونگی هم خوانی با گروههای اجتماعی و ایفای نقش واقعی زندگی.

بازیهای نمایشی:

 اول: اگر او با مشاهده پدیده ای جدید، پرسشی نمی کند، شما سوال هایی را مطرح کنید و نظر او را بخواهید و سپس از او بپرسید آیا پرسشی برایش پیش نیامده است؟

دوم: در پاسخ به پرسش های کودک صبور و با حوصله باشید. اطلاعات غلط ندهید، بلکه اگر پاسخ پرسشی را نمی دانید با شجاعت این موضوع را ابراز کنید و بگویید پس از مطالعه درباره آن، به پرسشش پاسخ خواهید داد. وقتی در پاسخ به این پرسش که خورشید از کجا بیرون می آید، می گویید «از پشت یک کوه بلند»، وقتی در پاسخ به این پرسش که خورشید وقت غروب کجا می رود می گویید «روی سرش پتو می اندازد و تاریک می شود»، وقتی در پاسخ به این پرسش که آدم ها چرا می میرند، می گویید «می روند زیرزمین زندگی کنند»، وقتی در پاسخ به خیلی از پرسش های دیگر سرش داد می کشید و با خشم می گویید «چقدر سوال می کنی بچه! برو پی بازی!» چه طور می توانید انتظار داشته باشید او مهم ترین اصل یادگیری یعنی پرسیدن با جرات و جسارت را بیاموزد؟! و از طرفی آیا واقعا گمان می کنید با توجه به اطلاعات غلطی که به او داده اید در آینده به دانش شما اعتماد می کند و مهم تر از آن، آیا این اطلاعات نادرست در سال های بعد راه درک حقایق علمی را که پاسخ پرسش های کودکی اش بوده اند بر او نمی بندد؟

 روانشناسی کودکان - کودکی، دورانی از زندگی است که در دیدگاه بیشتر مردم دنیا، با آرامش، شادی و بازی همراه است. این ویژگی ها، شاید در دوران گذشته که زندگی شتاب کمتری داشت و انسان ها برای پرداختن به شادی روح و روان خود فرصت بیشتری داشتند، در زندگی کودکان جریان داشت. اما، اکنون با بزرگ ترهایی که همیشه برای هر کاری وقت کم دارند و باید خیلی زود کار دیگری را شروع کنند و وظایف بسیار زیادی که برای کودکان تعریف می شود، با شرایط دیگری روبه رو هستیم.
کودکان امروز، برای صحبت کردن با پدر و مادر و خواهر و برادر خود باید منتظر فرصت باشند. همین طور برای بازی کردن، دویدن، بلند خندیدن، کنجکاوی کردن، کشف و تجربه کردن، با خاک و آب و در دل طبیعت بازی کردن باید منتظر معجزه ای در زندگی خود باشند. 

کشیدن و تاکید بر روی ترسیم چشم‌های بزرگ در نقاشی افراد شکاک و مبتلا به «پارانویا» به چشم می‌خورد ولی در کودکان کم سن و سال تاکید بر روی چشمان و کشیدن چشمان درشت مبنی بر درک اهمیتی است، که کودک برای این عضو است.

يکي از اصول مهم تعليم و تربيت، تطبيق فعاليتهاي آموزشي و تربيتي با ويژگيهاي شناختي، جسماني و عاطفي کودک مي باشد. تعليم و تربيتي که مبتني بر اين موارد نباشد، نمي تواند به اهداف مورد نظر دست يابد.

ويژگيهاي کودکان را به سه دسته جسماني، شناختي و عاطفي تقسيم بندي نموده اند:

ویژگیهای جسمانی:کودک پيش دبستاني بين پنج تا شش سال، استخوانهاي نرم و انعطاف پذيري دارد، هنوز مهارت کافي در استفاده از ماهيچه هاي کوچک پيدا نکرده است، منظور از ماهيچه هاي کوچک، انگشتان کودک است، در انجام فعاليتهاي بدني، از کل بدن خود استفاده مي کند و مي توان گفت: رشد کودک از عضلات بزرگتري، مثل ماهيچه هاي دست، پا و حرکات عام آغاز شده و به حرکات خاص و عضلات کوچکتر پيش مي رود، به تدريج بيناين عضلات هماهنگي لازم صورت مي گيرد ( از طريق ميه ليني شدن تارهاي عصبي ) و قلب کودک در اين مرحله سني، خيلي سريعتر از مراحل قبل رشد مي نمايد.

 ويژگيهاي شناختي و عاطفي کودک پيش دبستاني، بسيار مهم و با اهميت است و بر اساس آنها، مي توان روشهاي تربيتي و محتواي درسي را مشخص نمود .